Gitarın ilk örnekleri İspanya'da XVII y
.y.'da görülür. Bu enstrümanlar genellikle lavtaya benzer. O çağda gitar üzerinde 4 tel mevcuttu. Bu teller kedi bağırsağından yapılma tellerdi ve parmakla çalınırdı
.Daha akabinde gitara 5 tel takıldı daha evvela sayısı küçük olan perdeler 10'a çıkarıldı. Teller pesten tize doru "la-re-sol-si-mi" olarak akortlanmaya başlandı. XVIII y
.y.'ın sonlarına doğru pes tarafa kalın bir "mi teli" daha eklenerek tel sayısı 6 ya çıkarıldı.
Daha daha sonra XIX y
.y.
ortalarında Antonio de Torres enstrümana yeni
gitar bir şekil verdi. Enstrümanı daha göze çarpan bir hale getirdi: büyüttü; vidalı burgular takıldı; saptaki perde sayısı (fret) arttı; sesi güçlendi, göğüs içindeki balkonlar sadece bir merkezden çıkan seslere daha net cihet verir oldu.
Daha ardından da gitar biçim olarak değişimlere uğradı. Folk ve caz müziğinde kullanılan gitarlara çelik teller takıldı. 1920 yılında elektro gitar doğdu. Elektro gitar yardımıyla gövde rezonans kutusu olmaktan çıkmış enstrümanla dinleyici arasına, amplifikatör denen elektronik bir yükseltici girmiştir.
Akustik gitar, klasik gitar ile neredeyse tıpkı görünür. Yapısal şekilde tek farkı tellerinin yapısıyla alakalıdır. Klasik gitardaki tellerin aksine akustik gitar teli metaldir. Alt üç tel çelikten yapılır. Üst 3 tel ise çelik tel üzerine madeni sargılardan oluşur. Tüm altı telli gitar modellerinde olduğu bu gibi akustik gitar akordu da klasik gitar akordu ile aynıdır.
3
.Bas Gitar:
Bas gitar akustik bas gitar ve elektronik bas gitar olmak üzere ikiye ayrılır. Genellikle elektronik bas gitarlarla karşılaşırız. Adından da anlaşıldığı üzere şarkıların bas seslerini sağlamak amacıyla kullanılır. Bas gitar dört tellidir. Diğer gitarlara göre yoğun şekilde uzun bir sapı vardır.
Bas Gitar Akordu: Klasik gitarın üst dört teli ile aynı seslere denk gelen bas gitar akort düzeni üst telden başlayarak sırasıyla:
